การก่อตั้งวัดหลงซานมีความเชื่อมโยงกับการอพยพของชาวจีนจากแผ่นดินใหญ่ในช่วงยุคต้นของการตั้งถิ่นฐานในไต้หวัน วัดนี้ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1738 โดยผู้ตั้งถิ่นฐานจากมณฑลฝูเจี้ยน (Fujian) ซึ่งได้เดินทางมายังไต้หวันในช่วงการขยายอาณานิคมของจักรพรรดิชิง วัดหลงซานเริ่มแรกมีเพียงสถานที่เล็กๆ สำหรับการบูชาขอพรและสักการะเทพเจ้า โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้ผู้คนที่อพยพมาจากแผ่นดินใหญ่ได้พบที่พึ่งทางจิตวิญญาณและขอพรจากเทพเจ้าให้คุ้มครองการเดินทางและการตั้งถิ่นฐานใหม่ในแผ่นดินไต้หวัน

หลังจากนั้น วัดหลงซานได้รับการพัฒนาและขยายให้มีขนาดใหญ่ขึ้น การบูรณะวัดได้ถูกดำเนินการหลายครั้งในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ทั้งนี้เพื่อให้วัดสามารถรองรับจำนวนผู้คนที่มาสักการะได้มากขึ้น รวมถึงเพื่อการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมและประติมากรรมที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์

สถาปัตยกรรมของวัดหลงซาน

วัดหลงซานมีสถาปัตยกรรมที่งดงามและมีความหลากหลายทั้งในด้านรูปแบบและการตกแต่งภายใน สถาปัตยกรรมของวัดหลงซานเป็นแบบ จีนคลาสสิก ซึ่งมีการผสมผสานระหว่างศิลปะพุทธและเต๋า โดยมีลักษณะเด่นที่ความสวยงามของหลังคาโค้งงอ, การแกะสลักลวดลายที่ละเอียดอ่อน, และการใช้วัสดุที่เป็นหินและไม้ในการตกแต่ง

• หลังคา: หลังคาของวัดหลงซานมีการออกแบบที่โค้งงอเป็นลักษณะเฉพาะของสถาปัตยกรรมจีน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความสวยงามและความสมบูรณ์แบบ ในส่วนของหลังคามีการติดตั้งรูปปั้นสัตว์มงคลต่างๆ เช่น มังกร, นกฟีนิกซ์ และสิงโต เพื่อเป็นการป้องกันภัยอันตรายและเสริมความเป็นมงคล
  
• ประติมากรรม: ภายในวัดหลงซานมีการแกะสลักรูปปั้นของเทพเจ้าและสัญลักษณ์ต่างๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับความเชื่อทางพุทธและเต๋า โดยเฉพาะเทพเจ้า กวนอู (Guan Yu) ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์และความกล้าหาญ และ เทพเจ้าเจ้าแม่ทับทิม (Mazu) ที่ได้รับความเคารพจากชาวไต้หวัน
  
• ภายในวัด: เมื่อเดินเข้าไปในวัดหลงซาน คุณจะพบกับห้องโถงกว้างขวางที่ตกแต่งอย่างประณีต มีการใช้สีทอง, แดง, และเขียวที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและยิ่งใหญ่ การประดับประดาด้วยโคมไฟจีนและลวดลายบนผนังช่วยสร้างบรรยากาศที่มีความศักดิ์สิทธิ์และเป็นศูนย์กลางของจิตวิญญาณ